Nog maar 20 dagen!

Het is bijna zover, ik ga bijna terug naar België. Nog maar 20 dagen en ik sta terug op Belgische bodem. Ik heb heel hard genoten van mijn jaar hier in Bolivia en ik zou het zo weer opnieuw doen.

De laatste tijd heb ik niet meer zo veel gedaan buiten naar de universiteit gaan en afspreken met vrienden. Want we hadden geen permissie meer om te reizen. Alleen nog de reis naar Torotoro met AFS. We zijn dus met AFS Cochabamba en degene die wilden van buitenaf naar Torotoro geweest. Daar hebben we watervallen, een grot van 120m diep en La Ciudad del Ninos bezocht.

Maar toen kwam AFS op het idee om een Info–dag over AFS te organiseren, waarbij iedereen een land moest voorstellen. (ik had het geweldige Tsjechië… waar ik dus niks van wist, maarja uiteindelijk is het dan toch gelukt) Omdat iedereen het zo goed had gedaan kregen we nog een prijs, we mochten namelijk NOG 5 dagen reizen. WOHOOW!! Dus hebben wij besloten om met een aantal Vlamingen, 8 in totaal, naar Machu Picchu te reizen als laatste grote reis van ons uitwisselingsjaar.

We zijn vrijdag–ochtend, 16 mei, met het vliegtuig naar La Paz vertrokken om te meeten met de andere Vlamingen. Er waren eerst nog een groot probleem voor mij, ik had mij namelijk overslapen. Inderdaad, overslapen, juist op die ene dag dat het niet mag gebeurt het… Ik had dus mijn vlucht naar La Paz gemist. Normaal hadden we de vlucht om 6u40 in de ochtend en ik was wakker om 8u. Gevolg was dus dikke paniek, maar al bij al viel het nog mee. Ik heb gelukkig nog de vlucht van 10u25 kunnen nemen, daarmee was ik ruim op tijd om de bus van 14u naar Cusco te nemen. (het is maar een half uur vliegen naar La Paz). De reis kon dus eindelijk beginnen. Rond de avond kwamen we aan in Copacabana, kort bij de grens van Peru. Daar hebben we van bus gewisseld en zijn we doorgereden naar Cusco. Na een klein half uur moesten we de bus uit om de grens over te steken (je moet namelijk 2 keer naar migratie en je moet te voet de grens over). We zijn rond 2u ’s nachts in Cusco aangekomen. Normaal moesten we dan nog een hostel gaan zoeken, maar we hadden het geluk dat de begeleider in de bus een hostel had. Dus dat hadden we al geregeld. Ze zijn ons aan de terminal komen ophalen en hebben ons gratis naar het hostel gebracht.

Natuurlijk zijn we eerst nog wat gaan slapen, we waren allemaal uitgeput van de reis. Dan moesten we op zoek naar een reisagentschap om onze trip naar Machu Picchu te boeken, wat we blijkbaar ook in ons hostel konden doen. Uiteindelijk hebben we dan een pakket gekocht van 5 dagen wandelen en 1 dag Rafting. Zondag zijn we dus nog eerst gaan raften voor we aan de tocht begonnen. Maandagochtend om 5u zijn we de bus opgestapt naar een klein dorpje 2u verder als Cusco. Rond 7u zijn we dan aan de wandeltocht, van ongeveer 70km door de bergen naar Machu Picchu, begonnen. We mochten elk 5kg (slaapzak inbegrepen) op een ezel zetten, wat natuurlijk een grote hulp was.

De eerste dag zijn we heel snel gestegen in het begin, waardoor iedereen al zeer vermoeid was na een halve dag wandelen. Na de middag was het iets vlakker en konden we de hele tijd onze camping plaats zien liggen. Die lag aan de voet van de Salkantay, een berg van 4630m hoogte  (in ieder geval het punt waar wij moesten passeren). De tenten zelf stonden op 3700m, het was dus niet bepaald warm. Maar dat was maar voor 1 dag dus daar konden we wel tegen. Om 5u moesten we uit onze slaapzak komen om te ontbijten en alles terug in te pakken om te beginnen aan onze klim van de Salkantay. Al bij al viel het nog mee, maar het was toch het vermoeiendste deel van onze wandeling. Voor de lunch zijn we dan terug een heel stuk gedaald, tot ongeveer 3200m. Daarna zijn we nog veel meer gedaald tot onze camping plaats waar het veel warmer was dan de dag ervoor. Daar hebben we ’s avonds ook een kampvuur gemaakt met onze groep.

Ze hadden ons verteld dat de derde dag min of meer vlak ging zijn, hier was dus niks van waar. Heel de tijd gingen we een hele tijd bergop en dan weer bergaf, we hadden nooit echt een beetje rust voor onze arme voeten. Gelukkig moesten we na de lunch niet meer wandelen, we werden namelijk met een busje naar onze kampeerplek gebracht. Dit was omdat we in de namiddag naar warme waterbronnen gingen en anders hadden we niet genoeg tijd. Het was werkelijk zalig om er in te kunnen gaan en om ons na 3 dagen nog eens te kunnen wassen. ’s Avonds was er een kampvuur en muziek met de hele groep. De 4^e dag zijn we vertrokken met een busje tot aan de hydro–electrica. Vanaf daar moesten we nog 11km wandelen tot het dorpje Aguas Calientes. Het dorpje beneden aan Machu Picchu. Het enige goeie punt aan die wandeling was dat het vlak was, we liepen namelijk langs een treinspoor. Het was een prachtige wandeling geweest, als het tenminste niet de hele tijd had zitten regenen. Na een goeie 3u wandelen kwamen we als verzopen, kapotvermoeide mensen aan in Aguas Calientes. Daar werd er ons een stevig middagmaal aangeboden om terug op krachten te komen. Daarna zijn we wat gaan rusten in het hostel en hebben we wat verkend. ’s Avonds zijn we terug in hetzelfde restaurant gaan eten. Dit was het laatste deel van onze reis met onze 2 gidsen en de hele groep.

Vrijdag was het dan eindelijk zover, we gingen naar Machu Picchu. We zijn om 4u ’s ochtends uit ons hotel vertrokken om als eerste in de rij te staan om binnen te mogen. We waren het 2^e groepje aan de ingang, die om 5u open ging. En tegen 5u stond er werkelijk een hele rij aan te schuiven om binnen te mogen. Uiteindelijk mochten we dan binnen, het enige wat nu nog tussen ons en Machu Picchu stond waren 1700 trappen… maar hier hadden we een uur de tijd voor aangezien de deuren boven pas om 6u open gingen. We zijn allemaal goed en wel aangekomen aan de ingang, daar hebben we gewacht op onze gids om ons rond te leiden. De eerste 2 uur konden we niet echt veel zien van Machu Picchu, het was namelijk de hele tijd bewolkt (we zaten dan ook in het Cloud–Forest). Maar toen onze tour afgelopen was trok de bewolking weg en konden we eindelijk alles in zijn geheel aanschouwen. Het was werkelijk prachtig. Na de klassieke foto’s te hebben getrokken en een heel deel anderen hadden we het gezien. Er was nog 1 ding meer, namelijk de berg Machu Picchu. Die hebben alleen Mathieu, Ruben en ik gedaan. De anderen waren te vermoeid en hadden geen zin meer om nog meer te stijgen. En daar hadden ze gelijk in, het waren namelijk nog 2500 trappen meer… toen ik boven kwam was ik dan ook letterlijk kapot. Daar hebben we dan even uitgerust en zijn we terug naar beneden gegaan langs meer dan 4000 trappen. Daar zijn we de anderen terug tegengekomen en zijn we nog iets gaan eten in een restaurant. ’s Avonds hebben we de trein terug naar Cusco genomen, en nog overgestapt in een bus onderweg. In Cusco hebben we de volgende dag nog wat rondgehangen en hebben we in de avond de bus terug naar huis gepakt.

Zo dit was het dan met mijn verhalen uit Bolivia, ik hoop dat jullie het plezant vonden en jullie mij een beetje hebben kunnen volgen doorheen mijn jaar. De groeten aan iedereen en ik zie jullie in België!!